Biz - David Nicholls

Bir Gün'ü uzun zaman önce okumuş ve hayranlık duymuştum. Filmi yapılınca bir sadakat duygusuyla onu da izledim, hatta bir kaç kez izledim ancak kitap uyarlamalarının büyük çoğunluğunda olduğu gibi o eksiklik hissini atamadım. Sadece filmi izleyen arkadaşlarım da benim bu hayranlığımı anlamadılar haliyle. Yazarın bütün kitaplarını satın almaya devam etsem de okuma konusunu boş verdim. Duyduğum hayranlıkta bomboş kaldı. Ta ki bu kitaba başlayana kadar. Bu tarz şeyler zevk işi tabi ki. Sitelerde kitabın düşük puanlar aldığını görüyorum ama ben bugün neden bu kitabı bu kadar sevdiğimi anlatmak istiyorum. 

Kitap yirmi beş yıldır birlikte olan bir çiftin dününü, bugününü ve yarınını anlatıyor. O kadar gerçekçi bir aşk hikayesi ki. Gerçekçi aşk hikayeleri çirkin olur genellikle. Aslında aşk diye bir şeyin var olmadığını, sonsuza kadar mutlu yaşadılar masalının beyhudeliğini gözümüze gözümüze sokmak için yazılmışlardır sanki. Bu kitap ise o kadar gerçekçi ve o kadar güzel ki hüzünlenseniz mi gülümseseniz mi bilemiyorsunuz. Hem aşk var diyor, gerçek aşk, saf sevgi, hem de o anlatılanlar gibi değil diyor, ama bir yandan da yine de güzel olabilir diyor. Aile olmak ne demek, kuşak çatışması ne demek en doğal haliyle anlatıyor. Okurken bir hikayede herkesin haklı olabileceğini görüyorsunuz. 

Bir Gün'ü okurken en sevdiğim yanlarından bir tanesi zamanın evrimini çok güzel bir şekilde anlatmasıydı. Sadece yirmi yıllık bir hikayeyi değil yirmi yılı da okuyordunuz. Zamanın ve hayatın değişimi öyle güzel ve benim gibi bu zamanları görememiş insanlar için bilgilendirici ve gerçekçiydi. Bu kitapta ise sanatı ve Avrupa'yı adeta içinize çekiyorsunuz. Bir çok kişi yorumlarında seyahat kitabı gibi okunursa daha iyi olabileceğini yazmış. Ama bence sadece hikayenin artı bir yönü o kadar. Bilgilendirici kısımlar, seyahatler, sanat eserleri hikayeyi gölgede bırakmıyor sadece tatlandırıyor. 

Kitap beni oldukça düşündürdü. Bir kitapta en kıymet verdiğim özelliktir. Sevdiklerimin de okumasını istedim, ne düşüneceklerini merak ettim. Elli iki yaşındaki bir kadının elli dört yaşındaki kocasını bir gece vakti uyandırıp boşanmak istediğini söylemesiyle başlayan bir kitap aşka olan inancımı sarsar zannettim ama öyle olmadı. Hatta sonu ne olursa olsun güzel bir aşk hikayesinden pişman olmamak gerektiğini gösterdi. 

Kitabın herkese hitap etmeyebileceğinin farkındayım. Ama bir psikolog olarak üniversite eğitiminden aldıklarımdan çok daha fazlasını romanlardan aldığımı düşünüyorum. Ve kendi adıma bu romanın da bana çok şey söylediğini gördüm. Bu nedenle bu yazıyı yazıyorum ve bu nedenle gönül rahatlığı ile tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar.