Son Nefes Havaya Karışmadan - Paul Kalanithi

Pek otobiyografi okumam aslında. Denk gelince da insan soruyor kendine bu kimdir, necidir, okunmaya değer bir hayat yaşamış mıdır diye. Paul Kalanithi hakkında söyleyebileceğim ilk şey okunmaya değer bir hayat yaşadığıdır.

36 yıllık ömrüne bir çok insanın seksem senede sığdıramadığı şeyler sığdırmış, zirveye ulaşmış bir çok insanın hayatına dokunmuş, bir çoklarının hayatını kurtarmış, bir çoklarının ölümüne tanık olmuş bir adam. Bir doktor ve bir yazar. Hem de üstün bir dil kullanacak kadar yetenekli bir yazar. Kitap içerik olarak zaten etkileyici ancak edebi olarak da ahengi hissedebileceğiniz türden zevk verici cümleleri var. 

Hayatı boyunca hayatın anlamını sorgulamış, insanı, ruhu ve bedeni keşfetmeye çalışmış, ölümü anlamaya çalışmış, bu uğurda önce edebiyata sonra tıbba yönelmiş bir adam, zirveye ulaşmasına aylar kala dördüncü evre akciğer kanseri olduğunu öğrenirse neler yaşar onu anlatıyor bu kitap. Ama okuduğumuz şey sadece birinin hayatı değil. Aslında bir yandan da kendi ölümümüzü okuyor kendi hayatımızın anlamını sorguluyoruz. O seçimler arasında boğuşurken (Doktorluğa mı dönsem yoksa kitap mı yazsam? Çocuk sahibi olsam mı olmasam mı?) siz de kendi seçimlerinizi yapıyorsunuz okurken. O ümitlenirken ümitleniyor, hayal kırıklığını beraber yaşıyorsunuz. 

Ayrıca annesi kanser olan bir insan olarak ben dahi kanseri bu kadar ayrıntıları ile düşünmemiştim, bu kadar bilgi edinmemiştim. Belki de itina ile kaçmıştım bunlardan ama kitaptan tıp hakkında, kanser hakkında (ve tabi diğer hastalıklar hakkında da), çeşitli bilgiler (bazılarına mesleğimden dolayı biliyordum tabi) öğreniyorsunuz. Ama yazar bunu anlaşılmayacak kadar karmaşık ya da akademik bir dille anlatmamış. Yazar o kadar yetenekli ki tıbbi bilgiler verirken dahi kitabın sürükleyiciliğini korumayı başarmış. 

Uzun zamandır gönül rahatlığı ile beğendim, bayıldım diyebileceğim ilk kitaptı. İçeriği, konusu tabi ki hepimizin içini titretiyor ancak en etkileyici bulduğum yönü kitabı okurken ölmek üzere olan bir adamın hem de çok kıymetli bir adamın son sözlerini okuduğumu bana gerçekten hissettirebilmesiydi. Beni sarstı, sorgulattı ve kendimce bazı sonuçlara ulaştırdı. Sizin için de aynısını şiddetle dilerim.